اهمیت تربیت فرزندان

نقل است كه فرزندانتان را بر اساس سه خصلت تربیت نمایید: دوست داشتن پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم، دوست داشتن اهل بیت او و تلاوت قرآن مجید.
قطعاً فرزندانی که بر پایه های فوق، تربیت شوند خداوند متعال آنانرا به اوج عزت و عظمت نایل می گرداند.
وظیفه پدر و مادر در قبال تربیت فرزند، بسیار سنگین است؛ باید آنان از هنگام تولد تا وقتی که فرزند به سن بلوغ رسیده و روی پای خود می ایستد مواظب او بوده و او را به بهترین روش تربیتی که رسول اکرم صلی الله علیه وسلم و بزرگان دین بیان فرموده اند، تحت نظارت و کنترل خود تربیت کنند. خداوند متعال در این مورد می فرماید:
(ای مؤمنان! خود و اهل خود را از آتش (دوزخ) حفظ کنید.) [تحریم:6]
منظور از نجات دادن خانواده و فرزندان از آتش جهنم، دور نمودن آنان از اعمالی است که سبب دخول آنان به جهنم می شود.
پدر و مادر با اخلاق و رفتار درست باید الگوی عملی برای فرزند باشند. داستان زندگی رسول اکرم صلی الله علیه وسلم و صحابه و غزوه های آن حضرت صلی الله علیه وسلم را برای آنان تعریف نمایید. چنان که صحابه رضی الله عنهم می گفتند: ما داستان غزوات رسول اکرم صلی الله علیه وسلم را برای فرزندانمان تعریف می کردیم.
پدر و مادر هر دو در تربیت فرزند نقش دارند، اما چون در دوران کودکی وابستگی فرزند به مادر بیشتر از پدر است؛ نقش مادر در تربیت فرزند، تأثیر بیشتری دارد.
اقبال به زنان مسلمان توصیه می کند که به دختر گرامی رسول اکرم صلی الله علیه وسلم تأسی نمایند تا مردانی همچون حسین در دامن خود، تربیت کنند:
مزرع تسلیم را حاصل بتـول مادران را اسوه کامل بـتول
آن ادب پرورده صبر و رضا آسیا گردان و لب قرآن سرا
فطرت تو جذبه ها دارد بلند چشم بنوش از اسوه زهرا بلند
تا حسینی شاخ تو بـرآورد موسم پیشین به گلزار آورد
بنابر این مادران باید نقش و تأثیر خود را باور داشته باشند و در تربیت فرزندان عزیز خود از هیچ تلاشی دریغ نورزند.
کودک هر آنچه دارد از آغوش مادر است
گر زشت باشد و اگر نیک اختر است
خویی که از نخست کسی را بر سر نشست
او را هماره تا به دم مرگ بر سر است
در دفتر معلم و آموزگار نیست
آن تربیت که زاده دامان مادر است
رفتار مادر از پی سرمشق کودکان
بهتر از هر کتاب و ز هر گونه دفتر است
اگر تاریخ را ورق بزنیم می بینیم که مادران بزرگ و نیکوکار با دعا و توجهاتشان توانستند فرزندان بزرگی را به جامعه تحویل بدهند.
شوقی می گوید:
یتیم کسی نیست که پدر و مادرش مرده باشند و او را بی پناه و درمانده بر جای گذاشته باشند. بلکه یتیم واقعی کسی است که مادری بی توجه و پدری سرگرم و مشغول به کار خود دارد.

منبع: تربيت فرزندان نويسنده عبدالقادر شیخ ابراهیم