بهترین جایزه ی دنیا

اصولا تربیت برای رشد سالم و پیشرفت روانی کودک لازم است و جزئی از مراحل یادگیری به شمار می آید. قوانین، نظم و انضباط ، دستورالعمل ها و اصولی که بر زندگی حاکم هستند چه در علم، چه در هنر و چه در زندگی روزمره انسان ها نقش بسزایی دارند. آموزش این قوانین به کودک کمک می کند تا بتواند خود را با دنیا و جامعه وفق دهد و رفتار قابل قبولی داشته باشد.

تربیت کردن به کودک می گوید که چقدر مراقب او هستید و به کارهایی که می کند و رفتاری که دارد توجه دارید. تربیت کردن و وادار ساختن کودک به قبول مقررات نوعی ابراز عشق و محبت تلقی می شود.
هر کودک معمولی فقدان تربیت را دلیل بر بی علاقگی شما نسبت به خود می داند اما تاکید بر تربیت از نظر کودک مبین عشق و علاقه شما است.
به طور کلی پاداش در تربیت کودک نقش موثرتری را نسبت به تنبیه ایفا می کند. اما بهتر است این پاداش شامل احساسات و عواطف شما در مقابل رفتار کودک باشد نه جایزه مادی . زیرا اگر به جای تائید کردن رفتار او با عکس العمل های خود به او جایزه بدهید او را از تشخیص احساسات انسانی و اهمیت آن و رضایتی که از داشتن رابطه ای نزدیک و ارضاء کننده به انسان دست می دهد محروم کرده اید. اگر برای تائید رفتار کودک خود دائما به او جایزه بدهید او را به داشتن هر چه بیشتر اشیاء علاقمند می کنید.
واضح است دلیل این امر این است که او هر روز چیز های بیشتری می خواهد تا احساس کند که هنوز دوستش دارید. هیچ کودکی با میل بسیار به داشتن اشیاء به دنیا نمی آید، او را این طور بار می آورند، در عین حال اگر او را به عنوان تنبیه در مقابل اعمال ناشایست از اسباب بازی هایش محروم کنید ارزش آن اشیاء را بالا برده اید و اهمیت ارزش های انسانی را در مقابل رفتار او کوچک کرده اید.
از دست دادن اسباب بازی با محروم شدن از عشق و محبت معادل می شود، از طرف دیگر صاحب شی ء شدن با دوست داشته شدن معادل می شود. همچنین او برای انجام هر کاری تقاضای جایزه می کند و در مدرسه هم انگیزه ای برای درس خواندن نشان نمی دهد مگر آنکه والدین به او قول دهند که چیزی در مقابل رفتار شایسته اش به او خواوهند داد. این طور به نظر می رسد که این دسته از کودکان هیچ گاه از کاری که می کنند لذت نمی برند زیرا یاد گرفته اند که اعمال خود را با ارزش اشیاء بسنجند.

این روش اثر بسیار زیادی در زندگی اجتماعی شخص دارد زیرا او خواستن اشیاء را نشانه موفقیت، پیشرفت و عشق می داند. این اثر به طماع شدن و مادی شدن و تقاضای بیش از حد می انجامد. اما استفاده از عشق و محبت به عنوان جایزه به کودک می آموزد که جایزه اصلی در روابط بین انسان ها نهفته است.
برای والدین هیچ کاری پسندیده تر از این نیست که ارزش روابط انسانی را به کودک بیاموزند، هیچ کاری با ارزش تر از این نیست که به فرزندمان عشق و محبت و احترام را بشناسانیم تا برای سایر انسان ها ارزش قائل باشند.